Łódzkie Getto

Witamy ponownie po krótkiej przerwie. Mamy nadzieję, że ponure jesienne dni, które obecnie panują za oknem, nie psują Wam humorów i wciąż macie zapał do odkrywania świata oraz jego niespodzianek. Niestety rzeczywistość wciąż odbiega od normalności i nasze źródła poznawania powinny ograniczać się do Internetu oraz książek. W tym ciężkim dla całego kraju czasie apelujemy, aby każdy, kto może, został w domu. Ograniczy to na pewno emisję wirusa i wspomoże działanie służby zdrowia.

W dzisiejszym artykule przedstawimy Wam nowe  miejsce, a dokładnie część jego wojennej historii. Jak wiadomo czasem miejsca położone najbliżej nas są najmniej znane, dlatego dziś przybliżymy Wam fragment historii Łodzi.

Łódź, wcześniej niż cały kraj, zetknęła się z realiami napadu hitlerowskiego. Została włączona przez okupanta do tzw. Okręgu Poznańskiego w III Rzeszy. Nadano jej nazwę Litzmannstadt , a ulicy Piotrkowskiej – Adolf Hitler Strasse.

Pierwsze restrykcje w okrutnym wydaniu zastosowano wobec Żydów w roku 1940. Warto w tym miejscu podkreślić, że do 1939 roku Łódź była uważana za największe skupisko ludności żydowskiej w Europie. W przededniu wojny mieszkało tam około 233 tys. Żydów, co stanowiło 35 procent ogółu mieszkańców. Dnia 8 lutego 1940 utworzono getto dla Żydów, w którym przebywało ponad 300 000 osób. Ostatecznie teren ten został odizolowany od reszty miasta 30 kwietnia 1940 roku. Zlokalizowano je w najbardziej zaniedbanej części Łodzi na obecnych terenach Bałut i Starego Miasta. Getto składało się z trzech części, rozdzielonych eksterytorialnymi ulicami:

  1. Hohensteinerstrasse dzieliła getto na część zachodnią i wschodnią.
  2. Alexanderhofstrasse dzieliła część zachodnią na północną i południową

W październiku 1939 r. do Łodzi przybył Joseph Goebbels i m.in. zwiedził tę część Bałut, która była w większości zamieszkana przez ludność żydowską i miała stanowić obszar utworzonego później getta. Wizyta ta była jedną z inspiracji realizacji skrajnie antysemickiego filmu dokumentalnego „Der ewige Jude”

6 czerwca 1941 r., będąc przejazdem w Łodzi, na krótko odwiedził getto Heinrich Himmler. Na Bałuckim Rynku, siedząc w swoim aucie, zamienił kilka słów z Rumkowskim – przewodniczącym starszeństwa żydów. Likwidacja getta nastąpiła w sierpniu 1944 roku. Wolności doczekało tylko około 900 osób

Paulina Kuropatwa